Μετανοια

Δες το πριν πεθάνεις

 


Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Ἑρμηνεία τοῦ Πάτερ ἡμῶν, ἀπὸ τὶς Κατηχήσεις τοῦ Ἁγίου Ἀμβροσίου, ἐπισκόπου Μεδιολάνων.

Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι παρεκάλεσαν τὸν Χριστό: «Κύριε, δίδαξον ἡμᾶς προσεύχεσθαι, καθώς Ἰωάννης ἐδίδαξε τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ» (Λουκ. ια΄, 1). Τότε ὁ Κύριος τοὺς παρέδωσε τὴν Κυριακὴ προσευχή (Ματθ. στ΄, 9-13).
Πάτερ ἡμῶν

Ἡ πρώτη λέξι, πόσο εἶναι γλυκειά! Μέχρι τώρα δὲν τολμούσαμε νὰ στρέψωμε τὸ βλέμμα πρὸς τὸν οὐρανό. Χαμηλώναμε τὰ μάτια στὴν γῆ καί, ξαφνικά, δεχθήκαμε τὴν χάρι τοῦ Χριστοῦ κι ὅλα τὰ ἁμαρτήματά μας συγχωρέθηκαν. Ἀπὸ πονηροὶ δοῦλοι, ποὺ ἤμασταν, ἐγίναμε καλοὶ «υἱοί». Μήν ὑπερηφανευώμεθα, ὅμως, γιὰ τὴν δική μας προσπάθεια, ἀλλὰ γιὰ τὴν χάρι τοῦ Χριστοῦ. «Χάριτί ἐστε σεσωσμένοι», λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Ἐφεσ. β΄,5). Τὸ νὰ ὁμολογήσωμε τὴν χάρι δὲν εἶναι οἴησι, δὲν εἶναι ἔπαρσι, ἀλλὰ πίστι. Τὸ νὰ διακηρύξωμε αὐτὸ ποὺ ἐλάβαμε δὲν εἶναι ὑπερηφάνεια, ἀλλὰ ἀφοσίωσι· ἂς ὑψώσωμε τὰ μάτια πρὸς τὸν Πατέρα, ποὺ μᾶς ἀναγέννησε μὲ τὸ λουτρὸ τοῦ Βαπτίσματος, πρὸς τὸν Πατέρα, ποὺ μᾶς «ἐξηγόρασε» μὲ τὸν Υἱό Του κι ἂς ποῦμε:
«Πάτερ ἡμῶν».
Εἶναι αὐτὴ μιὰ καλή, μιὰ ταπεινὴ καύχησι. Σάν ἕνα παιδί, τὸν ὀνομάζομε πατέρα. Ἀλλά, μὴ διεκδικοῦμε κάποιο προνόμιο. Μὲ τὸν εἰδικὸ κι ἀπόλυτο τρόπο δὲν εἶναι Πατέρας παρὰ τοῦ Χριστοῦ μονάχα· γιὰ μᾶς εἶναι ὁ κοινὸς Πατέρας. Γιατὶ μόνο Ἐκεῖνον τὸν ἐγέννησε, ἐνῶ ἐμᾶς μᾶς ἐδημιούργησε. Ἂς λέμε λοιπὸν καὶ μεῖς, κατὰ χάριν, «Πάτερ ἡμῶν», γιὰ νὰ γίνωμε ἄξιοι νὰ εἴμαστε παιδιά Του. Ἂς κάνωμε δική μας τὴν εὔνοια καὶ τὴν τιμή, ποὺ ἐχάρισε στὴν Ἐκκλησία.
Ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς

Τί σημαίνει «ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς»; ἂς ἀκούσωμε τὴν Γραφή, ποὺ λέγει: «Ὑψηλὸς ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη (ὑψηλότερος ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη), ὁ Κύριος, ἐπὶ τοὺς οὐρανούς ἡ δόξα αὐτοῦ» (Ψαλμ. ριβ΄, 4). Παντοῦ θὰ δοῦμε νὰ γίνεται λόγος ὅτι ὁ Κύριος εἶναι στούς οὐρανούς, γιὰ τοὺς ὁποίους λέγει ὁ ψαλμωδός: «Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ» (Ψαλμ.ιη΄,2). Ὁ οὐρανὸς εἶναι ἐκεῖ ὁπού ἔχουν σταματήσει οἱ ἁμαρτίες. Ὁ οὐρανὸς εἶναι ἐκεῖ ὁποῦ οἱ παραβάσεις τιμωροῦνται. Ὁ οὐρανὸς εἶναι ἐκεῖ ὁποῦ δὲν ὑπάρχει καμμιὰ πληγὴ θανάτου.
Ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου

Τί σημαίνει «ἁγιασθήτω;». Σάν νὰ εὐχώμαστε νὰ ἁγιασθῇ Ἐκεῖνος, ποὺ εἶπε: «ἅγιοι ἔσεσθε, ὅτι ἅγιος ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν» (Λευϊτ. ιθ΄, 2). Σάν νὰ ἔχη τὴν δύναμι ὁ δικός μας λόγος, νὰ αὐξήση τὴ δική Του ἁγιότητα... Ὄχι, δὲν εἶναι αὐτό. Ζητᾶμε νὰ ἁγιασθῆ ὁ Θεὸς «ἐν ἡμῖν», ἐντός μας. Τὸ ἁγιαστικό του ἔργο νὰ φθάση σὲ μᾶς.
Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου

Ἆρα γε δὲν εἶναι αἰώνια ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Ὁ Ἰησοῦς λέγει: «Ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον» (Ἐγὼ γι᾿ αὐτὸ γεννήθηκα καὶ γι᾿ αὐτὸ ἦλθα στὸν κόσμο, Ἰωάν. ιη΄, 37), καὶ μεῖς λέμε: «ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου», σάν νὰ μήν ἔχῃ ἔλθει· ὅμως, τὸ αἴτημα αὐτὸ ἔχει ἕνα διαφορετικὸ νόημα. Ὁ Θεὸς ἔρχεται, ὅταν δεχώμαστε τὴν χάρι Του. Ὁ ἴδιος τὸ βεβαιώνει: «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστι» (Λουκ. ιζ΄, 21).
Γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς

Μὲ τὸ Αἶμα τοῦ Χριστοῦ ὅλα εἰρήνευσαν καὶ στὸν οὐρανὸ καὶ στὴν γῆ. Ὁ οὐρανὸς ἁγιάσθηκε, ὁ διάβολος ἐκδιώχθηκε. Βρίσκεται πιὰ ἐκεῖ, ὁποῦ βρίσκεται ὁ ἄνθρωπος, τὸν ὁποῖον ἀπάτησε. «Γενηθήτω τὸ θέλημά σου» σημαίνει νὰ ἔλθῃ εἰρήνη στὴν γῆ, ὅπως ὑπάρχει στὸν οὐρανό.
Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον

Προτοῦ ἐκφωνήσει ὁ ἱερέας, κατὰ τὴν Θ. Εὐχαριστία, τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ: «Λάβετε φάγετε... πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες...», αὐτὸ ποὺ προσφέρομε ὀνομάζεται ἄρτος. Μετὰ τὴν ἐκφώνησι δὲν τὸ ὀνομάζομε πιὰ ἄρτο, ἀλλὰ Σῶμα. Γιατί, ὅμως, στὴν Κυριακὴ προσευχή, τὴν ὁποίαν ἀπαγγέλλομε μετὰ τὸν καθαγιασμό, λέμε «τὸν ἄρτον ἡμῶν»; ... Ἀλλά, προσθέτομε «τὸν ἐπιούσιον», δηλαδὴ τὸν ἀπαραίτητο γιὰ τὴν συντήρησι τῆς οὐσίας· τὴν ὑπόστασι τῆς ψυχῆς μας δὲν τὴν ἐνισχύει ὁ ἄρτος ὁ ὑλικός, ποὺ μπαίνει στὸ σῶμα μας, ἀλλ᾿ ὁ ἄρτος ὁ οὐράνιος· τὸν ὀνομάζομε, ὅμως, κι «ἐπιούσιο», ποὺ σημαίνει ἐπίσης «καθημερινό», γιατὶ οἱ ἀρχαῖοι ὀνόμαζαν τὴν «αὔριον»: «ἐπιοῦσαν ἡμέραν». Ἔτσι ἐκφράζομε δύο ἔννοιες μὲ μιὰ λέξι.

Ἐάν, ὅμως, ὁ ἄρτος αὐτὸς εἶναι καὶ καθημερινὸς καὶ ἀπαραίτητος γιὰ τὴν συντήρησι τῆς οὐσίας, γιατὶ περιμένομε νὰ περάση ἕνας ὁλόκληρος χρόνος, γιὰ νὰ μεταλάβωμε; ἂς λάβωμε κάθε ἡμέρα αὐτὸ ποὺ μᾶς χρειάζεται κάθε ἡμέρα. Ἂς ζοῦμε κατὰ τέτοιο τρόπο, ὥστε νὰ εἴμεθα ἄξιοι νὰ μεταλαμβάνωμε κάθε ἡμέρα. Γιατί, ἐκεῖνος ποὺ δὲν εἶναι ἄξιος νὰ τὸν λαμβάνῃ κάθε ἡμέρα, δὲν θὰ εἶναι ἄξιος νὰ τὸν δεχθῇ οὔτε μιὰ φορὰ τὸν χρόνο. Ὁ Ἰὼβ προσέφερε κάθε ἡμέρα θυσία γιὰ τοὺς γιούς του, ἀπὸ φόβο μήπως διέπραξαν κανένα ἁμάρτημα μὲ τὰ λόγια ἤ μὲ τίς ἐνθυμήσεις τῆς καρδιᾶς τους (Ἰώβ α΄, 5). Καὶ μεῖς ἀκοῦμε πώς, κάθε φορὰ ποὺ προσφέρεται ἡ ἀναίμακτος θυσία, ἀναπαριστάνεται ὁ θάνατος καὶ ἡ Ἀνάστασι καὶ ἡ Ἀνάληψι τοῦ Κυρίου, καὶ ξαναδίδεται ἡ συγχώρησι τῶν ἁμαρτιῶν, καὶ δὲν δεχώμεθα τὸν ἄρτο τῆς ζωῆς; Ὅποιος ἔχει μιὰ πληγὴ ζητάει κάποιο φάρμακο. Τὸ νὰ εἴμαστε ὑποταγμένοι στὴν ἁμαρτία εἶναι μιὰ πληγή. Τὸ οὐράνιο φάρμακο εἶναι τὰ ἄχραντα Μυστήρια.

Ἄν μεταλαμβάνωμε κάθε ἡμέρα, τότε ἡ κάθε ἡμέρα εἶναι γιὰ μᾶς μία «σήμερον». Ἐὰν σήμερα ὁ Χριστὸς εἶναι μέσα μας, ἀναγεννάει κι ἀνασταίνει τὴν σημερινή μας ἡμέρα. Μὲ ποιὸν τρόπο; Ὁ Πατήρ ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς λέγει στὸν Ἰησοῦ: «Υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε» (Ψαλμ. β΄, 7). Τὸ «σήμερον» εἶναι ἡ ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ Χριστὸς ἀνασταίνεται. Ὑπάρχει τὸ χθές καὶ τὸ σήμερα· ὅμως, ὁ Ἀπόστολος λέγει: «Ἡ νύξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν» (Ρωμ. ιγ΄, 12). Ἡ νύχτα τῆς «χθές» πέρασε. Ἡ σημερινὴ ἡμέρα ἔφθασε.
Ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν,
ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν
Ποιὸ ἄλλο εἶναι τὸ «ὀφείλημα», τὸ χρέος, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία; ἄν δὲν δεχώμασταν χρήματα ἀπὸ ἕναν ξένο δανειστή, δὲν θὰ χρωστούσαμε. Ἀκριβῶς γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο μᾶς καταλογίζεται ἁμαρτία.

Εἴχαμε στὴν διάθεσί μας τὸ «χρῆμα» καὶ ὠφείλαμε μ᾿ αὐτὸ νὰ γεννηθοῦμε πλούσιοι. Ἤμασταν πλούσιοι, πλασμένοι «κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν Θεοῦ» (Γεν. α΄, 26-27). Ἐχάσαμε αὐτὸ ποὺ κατείχαμε, δηλαδὴ τὴν ταπείνωσι, ὅταν ἀπὸ ὑπερηφάνεια προεβάλαμε διεκδικήσεις. Ἐχάσαμε τὸ χρῆμα μας. Ἐμείναμε γυμνοὶ σὰν τὸν Ἀδάμ. Πήραμε ἀπὸ τὸν διάβολο ἕνα δάνειο, ποὺ δὲν μᾶς ἦταν ἀπαραίτητο. Κι ἔτσι ἐμεῖς, ποὺ ἤμασταν ἐλεύθεροι «ἐν Χριστῷ», ἐγίναμε αἰχμάλωτοι τοῦ διαβόλου. Ὁ ἐχθρὸς κρατοῦσε τὸ γραμμάτιο. Ἀλλ᾿ ὁ Κύριος τὸ κάρφωσε πάνω στὸν Σταυρὸ καὶ τὸ ἔσβησε μὲ τὸ Αἶμα Του (Κολ. β΄, 14-15). Ἐξάλειψε τὸ χρέος καὶ μᾶς ἐλευθέρωσε. Ἑπομένως ἔχει ἰδιαίτερη σημασία αὐτὸ ποὺ λέμε: «Ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν». Ἂς τὸ προσέξωμε: «ἄφες ἡμῖν..., ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν...», (Συγχώρησέ μας..., ὅπως κι ἐμεῖς συγχωροῦμε). Ἄν συγχωροῦμε, τότε κάνομε κάτι ποὺ εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεσι γιὰ νὰ συγχωρηθοῦμε. Ἄν δὲν συγχωροῦμε, πῶς ζητοῦμε, πῶς ἀπαιτοῦμε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ μᾶς συγχωρήση;
Καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,
ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ
Ἂς τὸ προσέξωμε αὐτό: «Μὴ εἰσενέγκης», μὴ μᾶς ἀφήνεις νὰ πέσωμε σὲ πειρασμό, στὸν ὁποῖο δὲν μποροῦμε νὰ ἀντισταθοῦμε. Δέν λέγει: «Μὴ μᾶς ὁδηγεῖς στὸν πειρασμό». Ἀλλὰ σάν ἀθλητές, ποὺ θέλουμε νὰ ἀγωνιστοῦμε, ζητᾶμε νὰ ἔχωμε τὴν δύναμι ν᾿ ἀντισταθοῦμε στὸν ἐχθρό, δηλαδὴ στὴν ἁμαρτία. Ὁ Κύριος, ποὺ σήκωσε στούς ὤμους Του τίς ἁμαρτίες μας καὶ συγχώρησε τὰ λάθη μας, εἶναι ἱκανὸς νὰ μᾶς προστατεύσῃ καὶ νὰ μᾶς φυλάξῃ ἀπὸ τὰ τεχνάσματα τοῦ διαβόλου, ποὺ μᾶς πολεμάει, ὥστε ὁ ἐχθρός, ποὺ γεννάει συνεχῶς τὸ κακό, νὰ μὴ μᾶς κατακτήσῃ· ὅποιος ἐμπιστεύεται στὸν Θεό, δὲν φοβᾶται τὸν διάβολο. Γιατὶ «εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ᾿ ἡμῶν;» (Ρωμ. η΄, 31). Σ᾿ Αὐτόν, λοιπόν, ἀνήκει ἡ τιμὴ καὶ ἡ δόξα, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.  Ἀμήν.


ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

 

 ----------------
Ἀρχιμανδρίτης Θεόκλητος Λεγᾶτος – Ἡ προσευχὴ τῆς μετανοίας


Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργείας, φιλαρχίας καὶ ἀργολογίας μή μοι δῷς.
Πνεῦμα δὲ ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης, χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ.

Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα, καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητὸς εἶ, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἡ περίοδος τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς εἶναι περίοδος πνευματικοῦ ἀγώνα καὶ περισυλλογῆς. Σκοπὸς ἡ σωστὴ προετοιμασία γιὰ τὰ μεγάλα γεγονότα τῶν Παθῶν καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ποὺ θὰ γιορτάσουμε σὲ λίγο.

Ἡ προσευχὴ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μέσα τῆς ὁλοκληρωμένης ἐν Κυρίῳ προετοιμασίας. Αὐτὴ τὴν περίοδο ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει πλῆθος προσευχῶν, ποὺ προσφέρει στὰ μέλη της. Μιὰ ἀπ᾿ αὐτὲς εἶναι καὶ ἡ προσευχὴ τοῦ Ἁγίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου. «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου....».

Μικρὴ σὲ μέγεθος, ἀλλὰ γεμάτη πνευματικὴ δύναμη ἀγγίζει βαθειὰ τὴν ψυχὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ προκαλεῖ κατάνυξη καὶ συντριβή. Ἀπαγγέλλεται σὲ ὅλες τὶς ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἐκτὸς Σαββάτου καὶ Κυριακῆς. Τὸ ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι ἡ προσευχὴ αὐτὴ συνοδεύεται ἀπὸ μεγάλες μετάνοιες ποὺ κάνουν οἱ Ἱερεῖς καὶ οἱ πιστοί.

Ἀπὸ τὴν μελέτη τοῦ περιεχομένου τῆς προσευχῆς παρατηροῦμε ὅτι ζητᾶμε ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ μᾶς φυλάττει ἀπὸ τέσσερα κακὰ πνεύματα καὶ νὰ μᾶς χαρίζει τέσσερα καλὰ πνεύματα, τὶς ἀρετές.

Τὰ τέσσερα κακὰ πνεύματα δὲν εἶναι ἄλλα, ἀπὸ τὰ πνεύματα τοῦ πονηροῦ ποὺ ἀσταμάτητα μᾶς πολεμοῦν καὶ θέλουν νὰ μᾶς ὑποτάξουν στὸ διάβολο καὶ τὴν ἁμαρτία. Ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ μὴν ἐπιτρέψει τὴν ὑποδούλωσή μας σ᾿ αὐτά. Ἡ ὑποδούλωση αὐτὴ θὰ μᾶς φέρει στὴν αἰώνιο κόλαση. Γιατί ὅμως ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ ἀναφέρει μόνο τέσσερα; Ἡ ἐπιλογὴ δὲν ἔγινε χωρὶς λόγο. Θὰ τὸ δείξουμε στὴ συνέχεια.

Πνεῦμα ἀργίας: Δὲν ἀναφέρεται στὴ σωματικὴ ἀργία. Ὁ Ἅγιος ἔχει ὑπ᾿ ὄψη του μιὰ ἄλλη ἀργία ποὺ εἶναι βλαβερὴ καὶ καταστροφικὴ γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωή. Εἶναι ἡ μὴ ἐκτέλεση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε νὰ γίνει ἅγιος. Τὸ ὅτι δὲν φθάνουν πολλοὶ ἄνθρωποι στὴν ἁγιότητα, στὴ θέωση, αὐτὸ ὀφείλεται στὴν ὀκνηρία, τὴν ἀργία, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν πνευματικὴ στασιμότητα.

Πνεῦμα περιεργείας: Ἡ περιέργεια κατὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρες δὲν ἔχει τὴν ἔννοια, ποὺ τῆς δίδουμε σήμερα. Εἶναι ἡ προσκόλληση στὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Ἡ περιέργεια εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὴν ἀργία. Ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος ἀδιαφορεῖ γιὰ τὰ πνευματικά, ἀναζητᾶ μία ἀπατηλὴ ὁλοκλήρωση στὰ γήινα, στὰ φθαρτά, στὰ ἐγκόσμια.

Πνεῦμα φιλαρχίας: Εἶναι τὸ πνεῦμα ποὺ ἀλλάζει τὴν συμπεριφορά μας ἔναντι τοῦ συνανθρώπου. Εἶναι τὸ πνεῦμα τῆς τυραννίας καὶ τοῦ ἀτομισμοῦ. Ἡ ἀληθινὴ ἐξουσία εἶναι διακονία καὶ ὑπηρεσία στὸν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου. Ὅταν ἡ φροντίδα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι στραμμένη στὰ ὑλικὰ γίνεται δοῦλος τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν καὶ μεταβάλλεται σὲ πράγμα χωρὶς ἀξία καὶ περιεχόμενο.

Πνεῦμα ἀργολογίας: Σύμφωνα μὲ τοὺς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ ἐξευτελισμὸς τοῦ πιὸ πολύτιμου δώρου τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ χαρίσματος τοῦ λόγου. Ἡ ἀκατάσχετη φλυαρία δείχνει ἕνα ἀκατάστατο ψυχικὸ κόσμο. Ὁ Κύριος μᾶς λέγει ὅτι θὰ δώσουμε λόγο καὶ γιὰ ἕνα ἀργὸ λόγο μας.

Τὰ τέσσερα κακὰ πνεύματα συνδέονται μεταξύ τους καὶ σχηματίζουν ἕνα κατήφορο ποὺ ὁδηγεῖ στὴν πνευματικὴ καταστροφή. Ἀπὸ τὴν ἀργία γιὰ τὴ σωτηρία, ὁ ἄνθρωπος ἐπιδίδεται στὴν ἀπατηλὴ περιέργεια, ἀπὸ τὴν περιέργεια στὴν φιλαρχία, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀργολογία.

Στὸ δεύτερο μέρος τῆς προσευχῆς ὁ Ἅγιος ἀναφέρει τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Ζητᾶμε ἀπὸ τὸ Θεὸ πνεῦμα ταπεινοφροσύνης, σωφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης.

Ἡ σωφροσύνη: Δηλώνει τὴν ἁγνότητα ἀπὸ τὰ ἁμαρτήματα τῆς σάρκας. Τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ναὸς τοῦ Θεοῦ καὶ σὲ καμιὰ περίπτωση δὲν ἐπιτρέπεται ὁ μολυσμός του μὲ τὴν ἁμαρτία. Ἡ ἁγνότητα τοῦ σώματος προϋποθέτει τὴν ἁγνότητα τῆς ψυχῆς, ποὺ εἶναι τὸ πρῶτο βῆμα τῆς ἀπαθείας, τῆς καθαρῆς ἀπὸ τὰ πάθη ψυχῆς.

Πνεῦμα ταπεινοφροσύνης: Εἶναι τὸ ταπεινὸ φρόνημα ἔναντι τοῦ Ἁγίου καὶ τελείου Θεοῦ. Ὅλα εἶναι τοῦ Θεοῦ καὶ τίποτε δικό μας. «Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι», λέγει ὁ Κύριος. Ἡ ταπείνωση φέρει τὴ χάρη τοῦ Κυρίου καὶ τὶς δωρεὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Πνεῦμα ὑπομονῆς: Ἡ ὑπομονὴ συνδέεται μὲ τὴν ταπεινοφροσύνη. Ὁ ἄνθρωπος ὑπομένει μὲ πίστη ὅλες τὶς δυσκολίες, θλίψεις, πόνους καὶ ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς. «Διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Προσβλέπει μὲ ἐμπιστοσύνη καὶ ἀγάπη στὴν πρόνοια τοῦ Κυρίου.

Τέλος, ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ ὁλοκλήρωση ὅλων τῶν ἀρετῶν. Ὅποιος ἔχει σωφροσύνη, ἔχει καὶ ταπείνωση καὶ ὑπομονὴ καὶ ἀγάπη. Ὅπου ὑπάρχει ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη, ὑπάρχει ὁ ἴδιος ὁ Θεός.

Οἱ τέσσερις αὐτὲς ἀρετὲς – χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος – σχηματίζουν μία σκάλα ποὺ μᾶς ἀνεβάζει στὸν οὐρανό. Ἡ ἁγνότητα θεραπεύει τὴν ἄρρωστη ἀπὸ τὴν ἀργολογία ψυχή μας, ἡ ταπεινοφροσύνη μᾶς ἑνώνει μὲ τοὺς ἄλλους, ἡ ὑπομονὴ μᾶς προφυλάσσει ἀπὸ τὴν ὑποδούλωση στὰ πράγματα καὶ τέλος ἡ ἀγάπη θεραπεύει τὴν ἀδιαφορία γιὰ τὸν Κύριο καὶ τὴ σωτηρία. Γιὰ τὸν ἄνθρωπο τῆς ἀγάπης ὅλα ἀρχίζουν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τελειώνουν σ᾿ Αὐτόν.

Ἀδελφοί μου, ἡ περίοδος ποὺ διανύουμε εἶναι περίοδος προετοιμασίας καὶ κατανύξεως. Ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ στὴν προσευχή του προτρέπει ὅλους μας νὰ ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Κύριο δυὸ τινά: 1ον νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὰ κακὰ πνεύματα ποὺ ἀπομακρύνουν τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ 2ον νὰ μᾶς χαρίσει τὶς δωρεὲς καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἂς εἶναι καθημερινὸ καὶ ἐπίμονο τὸ αἴτημα αὐτό. Μόνο λουσμένοι μέσα στὴ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος θὰ γιορτάσουμε ἀληθινὰ τὰ Πάθη καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.

-------------

Σ. Ράμφος: «Το μυστικό του Ιησού» στα Άκρα
-----

Σχέδιο απλής και εγκάρδιας προσευχής  

Ανάλυση ή "παραλλαγές" του "ελέησόν με"

 Kύριε Iησού Xριστέ, Yιέ καί Λόγε του Θεού του ζώντος, ο ελθών εις τόν κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ών πρώτος είμαι εγώ ως θέλεις καί ως οίδας, -διά των ευχών της Παναγίας σου Mητρός, του Aγίου Nικολάου καί των Aγίων Πάντων- ελέησόν με τόν αμαρτωλό καί ταλαίπωρο. Σέ παρακαλώ πάρα πολύ, λυπήσου με, Xριστέ μου. Συχώρεσε όλες μου τίς εν λόγω, έργω καί κατά διάνοιαν αμαρτίες από τή γέννησή μου μέχρι τή στιγμή αυτή, όλα μου τά λάθη καί τίς παραλείψεις, τήν άγνοια καί τή νεότητά μου.

΄Ω Kύριε Iησού Xριστέ μου, σέ ικετεύω, προστάτεψέ με από τήν πλάνη, από πάσης επηρείας του Πονηρού, από τά πάθη καί τίς αδυναμίες μου. Δός μου τή δύναμη καί τή θέληση νά μήν ξανα-αμαρτήσω ποτέ. Προστάτεψέ με από τούς λογισμούς της πονηρίας καί της ματαιοδοξίας, από τήν αργολογία καί τήν κατάκριση. ΄Aνοιξε τά μάτια της ψυχής μου φώτισε τό σκοτάδι του νοός μου. Kύριε καί Δέσποτα της ζωής μου, κάν θέλω, κάν μή θέλω, σώσον με. Σέ θερμοπαρακαλώ, μήν επιτρέψης νά κολασθώ γλύτωσέ με από τή φρικτή θέα καί τά φοβερά νύχια του μισόκαλου Eχθρού. Δέν θέλω, Xριστέ μου, νά χωρισθώ ποτέ από κο­ντά σου, από τήν ευλογία καί τόν φωτισμό σου, όπου αναπαύεται κι ευφραίνεται η ψυχή μου.

΄Ω Kύριέ μου, δός μου μετάνοια. Πάρε με κοντά σου σέ καλή ώρα, νά απολαύσω τό άρρητο φως καί τά αιώνια αγαθά σου. Παραχώρησέ μου –κατ΄ άκραν οικονομία καί συγκατάβαση- τόν έσχατο τόπο του Παραδείσου. O Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ. Mνήσθητί μου, Kύριε, εν τη Bασιλεία σου. Oικονόμησέ με, Xριστέ μου· ελάφρυνε τόν σταυρό μου δός μου δύναμη νά τόν σηκώσω ανδρεία καί υπομονετικά. Mήν επιτρέψης νά περιπλανηθώ σέ δρόμους απωλείας φύλαξέ με από τή μή κατά Θεόν λύπη μήν αφήσης νά μέ παρασύρη ο άθεος καί μάταιος κόσμος.

Λυπήσου με, Xριστέ μου, Σωτήρα καί Λυτρωτά μου· μή μ΄ εγκαταλείψης ποτέ. Δός μου πίστη δυνατή καί προσευχή καθαρή, ταπείνωση καί διάκριση, σύνεση καί φρόνηση, ευλάβεια καί κατάνυξη, θείο ζήλο νά τηρώ τίς εντολές σου καί αγάπη ανιδιοτελή πρός όλους τούς ανθρώπους. Φώτισέ με νά γνωρίσω τήν αθλιότητά μου· δός μου δάκρυα νά κλάψω τίς αμαρ­τίες μου. Δός μου ανδρεία καί αντοχή σωματική καί πνευματική. Δός μου θάρρος, ελπίδα, αισιοδοξία, αυτογνωσία, αυτομεμψία, αυτοπεποίθηση. Γέμισέ με χάρες κι ευλογίες. Mέ τήν ευλογία σου καί τή συμπαράστασή σου, κάνε με άξιο των καιρών δούλο σου. Xρησιμοποίησέ με γιά τή σωτηρία καί άλλων αδελφών. Φώτισε τόν πνευματικό μου Πα­τέρα νά μέ οικονομεί καί νά μέ οδηγεί σωστά. Γνώρισέ μου συνεργάτες καλούς καί φίλους πνευματικούς.

΄Ω Kύριε Iησού Xριστέ, ελέησε καί προστάτεψε όλους τούς Oρθοδόξους Xριστια­νούς, φώτισε τούς απανταχού της γης ΄Eλληνες νά φροντίσουνε γιά τήν Aιωνιότητα μέσω της Oρθοδόξου Eκκλησίας μας, ειρήνευσε τόν κόσμον όλον καί οδήγησέ τονε κοντά σου. Mνήσθητι, Kύριε, καί πάντων των εντειλαμένων εμοί τω αναξίω εύχεσθαι υπέρ αυτών. Oδήγησε στή σωτηρία όσους μέ αγαπούν ή μισούν, καί όσους μέ έχουν αδικήσει. Προστάτεψε από τούς εχθρούς καί τόν Aντίχριστο τήν Πατρίδα μας καί τούς αδικουμένους. Oικονόμησε τίς χήρες, τά ορφανά, τούς νέους, τούς φτωχούς, τούς πολυτέκνους, τούς ασθενείς, τούς κατακοίτους, τούς οχλουμένους υπό πνευμάτων ακαθάρτων, καί τούς όπου γης αλυτρώτους αδελφούς μου. Φώτισε κι ευλόγησε τούς Oρθοδόξους Kληρικούς καί Mοναχούς. Aνάπαυσε όλους τούς Oρθοδόξους Xριστιανούς, τούς από περάτων έως περάτων της Oικουμένης καί απ΄ αρχής μέχρι τών εσχάτων κεκοιμημένους. Mνήσθητι, Kύριε, καί των δούλων Σου…

Πανάγιον Πνεύμα, θησαυρέ των αγαθών καί πανταχού παρόν, η θεία Xάρις η τά α­σθενή θεραπεύουσα καί τά ελλείποντα αναπληρούσα, Παράκλητε αγαθέ, ελθέ καί σκήνωσον εν εμοί τω αμαρτωλώ· γέμισέ με χάρες κι ευλογίες, καί κάνε με άξιο των καιρών δούλο σου. ΄Aνοιξε τά μάτια της ψυχής μου, φώτισε τό σκοτάδι του νοός μου, θρόνιασε μέσα στήν καρδιά μου τή θεία χάρη Σου, γιά νά ΄μαι στέρεος στήν πίστη καί πλήρης θείου φωτισμού. ΄Ω Xριστέ καί Παναγιά μου! Σέ υπερευχαριστώ, πού μέ έφερες στό δρόμο της σω­τηρίας καί χαίρεται η ψυχή μου. Σ΄ευχαριστώ γιά όλα τά καλά πού μού ΄χεις δώσει, πού τά ξέ­ρω ή δέν τά ξέρω. Σ΄ ευχαριστώ, Xριστέ μου, καί γιά όλα τά κακά, πού από αγάπη έχεις επι­τρέψει νά πάθω γιά τήν ωφέλεια της ψυχής μου. Πάντων ένεκεν ας είναι δοξασμένο τό άγιο όνομά Σου.

Δόξα Σοι, Kύριε Παντοδύναμε. Δόξα Σοι, αιώνιε Bασιλεύ. Tριάς Aγία, δόξα Σοι!

Προσεύχου καθημερινά μέ αυτόν ή παραπλήσιο τρόπο!